แหล่งที่ซื้อ แหล่งที่ขาย แหล่งเงินทุน และวิธีการเข้าถึง

       จากทีเคยเขียนบทความไว้ว่า เราจะเป็นเฒ่าแก่ขายของเก่าได้นั้น ต้องรู้ว่าของเก่ามีอะไรบ้าง และแหล่งที่ซื้ออยู่ที่ใหน เอาไปขายที่ใหน จะหาเงินทุนจากใหน สำคัญคือจะเริ่มยังงัย

      ส่วนใหญ่ของเก่าที่เคยยกตัวอย่างไว้ก็เกือบจะมีแทบทุกโรงงาน ทุกองกรค์ ห้างสรรพสินค้า ร้านค้าตลาดสด ไปตลอดจนในบ้านของท่านเอง แต่จะมีมากมีน้อยนั้นก็อยู่ที่ข้อมูลที่เราพอจะหามาได้

   

      ในที่นี้เราจะมาพูดถึงทำเป็นอาชีพเป็นจริงเป็นจัง เป็นงานประจำ จะในรูปแบบงานเสริมหรืออาชีพหลักก็ตามสะดวก ส่วนของเหลือใช้ เก่าเก็บ หรือไม่ใช้แล้ว จะรวบรวมไว้ขายหรือนำกลับมาใช้ใหม่สร้างมูลค่าเป็นงาน DIY เราก็ไม่มองข้ามเหมือนกัน

       ส่วนใหญ่องค์กร หน่วยงาน จะของรัฐหรือเอกชน แม้กระทั่งโรงงานอุตสาหกรรม ไม่ว่าจะอยู่ในเขตนิคมอุตสาหกรรมหรือนอกนิคมก็ตามแต่ล้วนต้องมีการจดทะเบียนเป็นฐานข้อมูลด้วยเหตุผลใดๆก็ตามแต่ นั่นหมายความว่า เราๆท่านๆนั้นล้วนไปขอข้อมูลองค์กร หน่วยงาน หรือโรงงานอุตสหกรรมเหล่านั้นได้ครับ ยกตัวอย่างโรงงานอุตสาหกรรมตามนิคม ทุกสำนักงานของนอคมอุตสาหกรรมหน้านิคมฯ ล้วนมีข้อมูลรายชื่อโรงงาน เบอร์โทรศัพท์ ไปตลอดจนแผนที่ หรือเว็บไซต์ นอกจากนั้นก็เช่นกรมอุตสาหกรรม กรมส่งเสริมพานิชจังหวัด รายชื่อตามเว็บไซต์ สมุดโทรศัพท์ ฯลฯ พอจะเห็นภาพ ดูแล้วไม่ยากเลยใช่มั้ยครับ

     เมื่อมีข้อมูลเราก็โทรเข้าไปครับเป็นเอกสารลายลักษณ์อักษรก็ว่ากันไป แต่ก็ดีกว่าขับรถตระเวณหาโรงงานแล้วเดินเข้าไปถามว่ามีของนั่นนี่มั้ย ครั้นเกิด รปภ บอกว่าไม่มี หรือมีคนมาซื้ออยู่แล้วก็ใช่เรื่อง นอกเสียจากว่าเรามีข้อมูลที่แน่นพออยู่แล้วแบบนั้นก็ไม่ผิด แต่ถ้าจะหาลูกค้าโดยทั่วๆไป การโทรเข้าไปขอข้อมูล แล้วจะนัดดูหน้างาน เป็นวิธีที่สะดวกและประหยัดทั้งเงินและเวลามากทีเดียว แถมภาพลักษณ์ก็ดูดีเป็นมืออาชีพน่าเชื่อถืออีกด้วย และที่สำคัญลูกค้าหรือเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องจะได้วางแผนงานและเวลาให้กับเราก็เดินดุ่มๆเข้าไปส่วนใหญ่จะไม่ค่อยได้พบครับ

      ลำดับต่อมาหากมีข้อมูล โทรและมีการติดต่อเกิดขึ้นแล้ว หากเป็นช่วงจังหวะที่ลูกค้ามีของเก่า ก่อนจะเสนอราคาก็สามารถขอนัดเพื่อเข้าไปดูตัวอย่างสินค้าได้เราจะมาพูดถึงขั้นตอนนี้ต่อในบทความต่อไปกันครับ.